آنالیز خطر میکروبی درب نوشابه‌های گازدار و بدون گاز استان تهران از لحاظ بار میکروبی و مقایسه با درپوش‌های نانو آنتی باکتریال

امروزه دغدغه‌های متعدد بشر در زندگی آمیخته با تکنولوژی سبب گردیده که روز به روز  آسایش حیات وی افزایش یافته ولی آرامش زندگی کاهش یابد، یکی از معضلات اصلی نوشابه‌های قوطی جدا از عوارض تغذیه‌ای  که بحث روز جوامع علمی می‌باشد موضوع کنترل کیفی محصول در بعد از خروج از سالن تولید و بسته‌بندی کارخانه می‌باشد که محصول ایمن تحت شرایط محیطی و اپراتور حمل کننده دچار انواع مخاطرات میکروبی، فیزیکی و حتی شیمیایی می‌گردد و در زمان مصرف فرآورده تمام این آلودگی‌ها علی‌الخصوص آلودگی میکروبی به همراه نوشابه وارد بدن و سیستم گوارش میزبان می‌گردد. در این تحقیق تعداد 150 عدد نوشابه گازدار قوطی و آب میوه‌های بسته‌بندی شده فلزی از سطح شهر استان تهران به شرح ذیل جمع‌آوری گردید (تعداد 25 عدد از سوپرمارکت‌های دارای یخچال، تعداد 25 عدد از عمدهفروشی‌های کنار جاده، تعداد 50 عدد از کارخانه‌های تولید کننده، 50 عدد از رستوران‌های سطح شهر تهران) در نهایت جهت آزمون میکروبی و توتال کانت به آزمایشگاه میکروبیولوژی مواد غذائی  انتقال یافتند(1). به دو روش بررسی انجام یافت ابتدا بصورت مستقیم سواپ آغشته شده را به روی محیط‌های براث انتقال داده و همچنین در روش دوم سواپ را به داخل محیط تریپتیکاز سوی براث برده و بعد از 24 الی 48 ساعت انکوباسیون مقدار 1/. میلیلیتر از نمونه را به روی محیط کاملا پخش می‌نماییم بعد از انکوباسیون تعداد کلنی‌های رشد یافته در قوطی‌های آب میوه پلمب شده و نوشابه‌های قوطی گازدار به شرح ذیل می‌باشد: تعداد 4 کلنی در قبل از باز کردن درب قوطی و تعداد 6 کلنی در لبه قوطی‌ها در بعد از مصرف و 7 کلنی در بعد از مصرف در لبه قوطی، که این امر بیانگر عدم رعایت اصول ایمنی محصول تولید شده ایمن از درب کارخانه به بعد می‌باشد که در نهایت منجر به مسمومیت مصرف کننده با شرایط موجود می‌گردد(2). در فاز دوم تحقیق از درپوش‌های نانو آنتی باکتریال جهت محافظت از درب 25 نوشابه قوطی دیگری که از بسته‌بندی نهائی کارخانه اضافه به محصول نهائی گردیده بود استفاده شد که بار میکروبی را در مقایسه با گروه‌های قبلی بطور محسوس کاهش داد و به صفر رسانید.